Επισκεφτείτε και προβληθείτε στον Επαγγελματικό Οδηγό Μελών μας

Ασφάλεια-Υγιεινή

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

ΛΥΣΣΑ: ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ


Το ΚΕΕΛΠΝΟ Θεσσαλονίκης οργανώνει εκπαιδευτικές ημερίδες σε 20 Περιφερειακές Ενότητες (Π.Ε.) της Βόρειας Ελλάδας και της Θεσσαλίας με θέμα «Λύσσα – Μέτρα πρόληψης».

Οι εκπαιδευτικές παρεμβάσεις έχουν ως στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των Διευθυντών των σχολικών μονάδων, έτσι ώστε να λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά και με τη σειρά τους να ενημερώσουν τόσο την ομάδα των εκπαιδευτικών της σχολικής τους μονάδας, όσο και τους μαθητές και το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων.

Το εκπαιδευτικό υλικό των ημερίδων παρατίθεται προς χρήση, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες που δίνονται στις ημερίδες.

Παρακαλούμε τους εκπαιδευτικούς, για την αποστολή του εντύπου «Υλοποίηση ενημερωτικών παρεμβάσεων για τη λύσσα» στο ΚΕΕΛΠΝΟ Θεσσαλονίκης και στο fax: 2310-229139, 2313-320623 ή μέσω email: keelpno.thess@keelpno.gr

Εκπαιδευτικές παρουσιάσεις
ΛΥΣΣΑ: Γενικές πληροφορίες

(Παρουσίαση 1)


Μέτρα πρόληψης για τη λύσσα
(Παρουσίαση 2)
Ενημέρωση και παιχνίδι γνώσεων για τα παιδιά


(Παρουσίαση 3 και τεστ)

            
+++++++++++++++++++++++++++
------------------------------------
+++++++++++++++++++

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2014




+++++++++++++++++++++++++++

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013


Η ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗ ΣΤΗΛΗ

Κάντε κλίκ στον σύνδεσμο κάτω και...
Μετακινήστε το ποντίκι πάνω από τους 24 σπονδύλους στην ανθρώπινη σπονδυλική στήλη!
Μια συναρπαστική επίδειξη του πώς η σπονδυλική μας στήλη επηρεάζει το σώμα μας.
Μετακινήστε το ποντίκι σας πάνω στους σπονδύλους για να δείτε τα μέρη του σώματος που επηρεάζονται!
Καλή θεραπεία στους πόνους μας!

http://www.chiroone.net/why_chiropractic/index.html

+++++++++++++++++++++

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012


++++++++++++++++++++++++++

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012



Οδική ασφάλεια-
Παιδί και κυκλοφοριακή αγωγή-συμβουλές προς τους γονείς


 

Οδηγώ με Ασφάλεια σημαίνει:
 

-Μαθαίνω και εφαρμόζω τον Κ.Ο.Κ.
-Δεν οδηγώ όταν έχω καταναλώσει οινοπνευματώδη ποτά.
 
-Σέβομαι τα όρια ταχύτητας.
-Δεν κάνω αντικανονικά προσπεράσματα.
-Δεν παραβιάζω τον κόκκινο σηματοδότη.
    
-Σταματώ στο STOP και δίνω προτεραιότητα.
-Δίνω προτεραιότητα στους πεζούς και στα άτομα με ειδικές ανάγκες.
-Σέβομαι τα σήματα και τις υποδείξεις των τροχονόμων.
 
-Φορώ πάντοτε ζώνη ασφαλείας.
-Τοποθετώ τα παιδιά στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και τους φορώ ζώνη ασφαλείας.
-Σε περίπτωση που οδηγώ ή είμαι συνεπιβάτης σε μοτοσυκλέτα, φορώ πάντα κράνος.
-Πριν ξεκινήσω για ταξίδι, ελέγχω το όχημα που θα οδηγήσω.





Παιδί και κυκλοφοριακή αγωγή - συμβουλές προς τους γονείς.








Όλοι μας θέλουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν και να επιστρέφουν από τα σχολεία τους ασφαλή. 
Να θυμάστε ότι οι γονείς είναι εκείνοι που δίνουν τα πρώτα μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής στο παιδί.
Γι αυτό:
Αναζητήστε την πιο ασφαλή διαδρομή, που πρέπει να ακολουθεί το παιδί σας, για να φθάσει και να επιστρέψει από το σχολείο του. 
Η πιο σύντομη διαδρομή δεν είναι απαραίτητα και η πιο ακίνδυνη. Ελέγξετε πολλές φορές το δρομολόγιο για το σχολείο του παιδιού σας.
Όταν καταλήξετε στην πιο κατάλληλη διαδρομή, φροντίστε να τη διανύσετε πολλές φορές μαζί του, έτσι ώστε να του αποτυπωθεί σωστά. 
Ακολουθώντας καθημερινά την ίδια διαδρομή, θα μπορεί σιγά-σιγά να γνωρίσει όλες τις ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες του δρομολογίου και κατά συνέπεια τους ενδεχόμενους κινδύνους. 
Το παιδί πρέπει να μάθει να σταματά στην άκρη του πεζοδρομίου, πριν περάσει στην απέναντι πλευρά του δρόμου. 
Πρέπει να μάθει να ελέγχει προσεκτικά αριστερά και δεξιά το δρόμο και να τον διασχίζει μόνο όταν θα είναι απόλυτα σίγουρο ότι δεν περνούν οχήματα. 
Μάθετε στο παιδί σας να αντιλαμβάνεται σωστά πότε ένα όχημα είναι μακριά ή κοντά του. Μια κακή εκτίμηση μπορεί να οδηγήσει σε ατύχημα.
Κρατάτε πάντα από το χέρι το παιδί σας που πρέπει να βαδίζει στην εσωτερική πλευρά του πεζοδρομίου. 
Μάθετε στο παιδί σας ότι ακόμα και στις διαβάσεις των πεζών πρέπει να είναι εξίσου προσεκτικό. Και στην περίπτωση αυτή ισχύει ο προσεκτικός έλεγχος του δρόμου δεξιά και αριστερά. 
Ιδίως τις βραδινές ώρες, το κίτρινο χρώμα στα ρούχα του παιδιού ή τα αντανακλαστικά αυτοκόλλητα, βοηθούν τους οδηγούς να αντιληφθούν καλύτερα την παρουσία του στο δρόμο. 
Αν στο σχολείο ή τη διαδρομή υπάρχει έλλειψη ή φθορές σε σηματοδότες ή πινακίδες (οδικά σήματα), ενημερώστε άμεσα τους αρμόδιους φορείς.
................................................................


Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012


Σχολικά κυλικεία, τι προβλέπεται να πωλούν.


+++++++++++++++++++++++++++++

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Γέροντας Παϊσιος: "Έχει πάθει μεγάλη ζημιά ο κόσμος από την τηλεόραση"



Το ότι η τηλεόραση έχει επηρεάσει απίστευτα τη ζωή μας είναι γεγονός. Η καθημερινότητά μας όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε, έχει αλλάξει δραματικά, αφού τα μηνύματα είναι χιλιάδες και πολλών ειδών, κάτι που είναι αδύνατο να μην σε επηρεάσει. «Καλά είναι τα αυγά, όχι η τηλεόραση» έλεγε ο γέροντας Παϊσιος, επισημαίνοντας παράλληλα και τους κινδύνους για την υγεία των παιδιών.

- Γέροντα, τώρα υπάρχει τέτοια τηλεοπτική επικοινωνία, ώστε το ίδιο λεπτό μπορεί να δει κανείς γεγονότα που συμβαίνουν στην άλλη άκρη της γης. Μόνον τον εαυτό τους δεν βλέπουν οι άνθρωποι, όλο τον κόσμο τον βλέπουν. Τώρα καταστρέφεται ο κόσμος από το μυαλό του. Δεν είναι ότι τους καταστρέφει ο Θεός. Γέροντα, η τηλεόραση κάνει πολύ κακό.
- Αν κάνει, λέει! Ήρθε κάποιος και μου έλεγε: Η τηλεόραση, Πάτερ, είναι καλή. Καλά είναι τα αυγά, του λέω, άμα τα ανακατέψεις όμως με κουτσουλιά, άχρηστα γίνονται.

Έτσι γίνεται και με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Σήμερα, αν ανοίξεις το ραδιόφωνο, για να ακούσεις μια είδηση, πρέπει να ανεχθείς να ακούσεις και ένα τραγούδι, γιατί, μόλις τελειώσει ένα τραγούδι, θα πει μια είδηση. Παλιά δεν ήταν έτσι. Ήξερες τι ώρα θα έλεγε την είδηση στο ραδιόφωνο, τακ, άνοιγες και άκουγες. Τώρα είσαι υποχρεωμένος να ακούσεις και το τραγούδι, γιατί αν το κλείσεις, θα χάσεις την είδηση.

Έχει πάθει μεγάλη ζημιά ο κόσμος από την τηλεόραση, ιδίως τα παιδάκια καταστρέφονται. Ήρθε ένα παιδάκι επτά χρονών με τον πατέρα του στο Καλύβι. Έβλεπα να μιλάει με το στόμα του το δαιμόνιο της τηλεοράσεως, όπως μιλάει το δαιμόνιο με το στόμα των δαιμονισμένων. Ήταν σαν ένα μωρό να γεννήθηκε με δόντια. Σήμερα συχνά δεν βλέπεις φυσιολογικά παιδιά, είναι τέρατα. Και βλέπεις, δεν παίρνουν μια στροφή παραπάνω, αλλά αυτό που έχουν ακούσει, αυτό που έχουν δει, αυτό επαναλαμβάνουν. Έτσι θέλουν οι άλλοι να αποβλακώσουν τον κόσμο με την τηλεόραση. Δηλαδή, αυτά που ακούν οι άνθρωποι, αυτά να πιστεύουν, αυτά να κάνουν.

- Γέροντα, μας ρωτούν μητέρες πώς να κόψουν τα παιδιά τους από την τηλεόραση.

- Να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν ότι με την τηλεόραση αποβλακώνονται, δεν μπορούν να σκέφτονται. Ας αφήσουμε ότι χαλούν τα μάτια τους. Αυτή η τηλεόραση είναι έργο του ανθρώπου, αλλά υπάρχει και άλλη τηλεόραση, η πνευματική. Όταν δηλαδή με την απέκδυση του παλαιού ανθρώπου καθαρίζονται και τα μάτια της ψυχής, τότε βλέπει ο άνθρωπος πιο μακριά χωρίς μηχανές.

Είπανε στα παιδιά τους γι αυτή την τηλεόραση; Να καταλάβουν την πνευματική τηλεόραση, γιατί με αυτά τα κουτιά θα χαζέψουν. Οι Πρωτόπλαστοι είχαν το διορατικό χάρισμα. Αυτό χάθηκε μετά την πτώση. Όταν διατηρήσουν τα παιδιά την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος, θα έχουν και διορατικό χάρισμα, πνευματική τηλεόραση. Θέλει προσοχή, δουλειά πνευματική. Οι μανάδες σήμερα χάνονται με χαμένα πράγματα και μετά: Τι να κάνω, Πάτερ; Χάνω το παιδί μου!



Πηγή:briefingnews.gr/orthodoxy

+++++++++++++++++++++++++++++

Κυριακή 6 Μαΐου 2012






Σημείωση Επιστήμης:
Μήπως το παιδί σας δεν μπορεί να συγκεντρωθεί;
Μήπως το παιδί σας είναι υπερκινητικό;
Μήπως το παιδί σας έχει μαθησιακές δυσκολίες;
Μήπως το παιδί σας έχει πτωχό λεξιλόγιο;
Μήπως το παιδί σας δεν ενδιαφέρεται για καινούργια πράγματα;

Έχετε προσέξει αν το παιδί σας όταν ταξιδεύει με το αυτοκίνητο κοιτάζει έξω;

Στις κινηματογραφημένες εικόνες, θα δείτε τον Δημήτρη Χριστάκη, παιδίατρο, ο οποίος σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες στην Αμερική έκαναν συγκεκριμένα πειράματα για να ανακαλύψουν την επίδραση της τηλεόρασης στην νηπιακή ηλικία.

Τα συμπεράσματα είναι συγκλονιστικά.

Δείτε τις κινηματογραφημένες εικόνες και μην ξεχάσετε να το δείξετε σε όλες τις μητέρες.

Πρέπει να γνωρίζουμε.....

Το έχουν ανάγκη τα παιδιά μας!!!!
Πηγή:http://eleftheri-epistimi.blogspot.com



++++++++++++++++++++++++++++++++

 Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Το σύνδρομο του... πλυντηρίου

Δημοσίευση: 17-11-2011, 00:47 Τελευταία ανανέωση: 17-11-2011, 01:00
Ρεπορτάζ: Μαίρη Κατσανοπούλου

Επικίνδυνη για την υγεία μας μπορεί να αποβεί η νέα τάση να πλένουμε τα ρούχα σε χαμηλές θερμοκρασίες, είτε το κάνουμε για λόγους οικονομίας και περιβαλλοντικής φροντίδας είτε για την προστασία των ρούχων. Γι’ αυτό, οι επιστήμονες συνιστούν να γυρίσουμε ξανά τον διακόπτη του πλυντηρίου μας στους 60 και 90 βαθμούς Κελσίου.
Μια έκθεση από το Διεθνές Επιστημονικό Φόρουμ για την Υγιεινή του Σπιτιού προειδοποιεί ότι οι χαμηλές θερμοκρασίες δεν είναι αρκετές για να σκοτώσουν τα παθογόνα μικρόβια (όπως ο σταφυλόκοκκος και το Ε. coli) που μπορεί να προκαλέσουν ουρολοιμώξεις, δερματίτιδες, γαστρεντερίτιδες και πνευμονίες.

«Αυτό που φαίνεται καθαρό δεν είναι απαραίτητα και υγιεινά καθαρό» ανέφερε σε βρετανικές εφημερίδες η καθηγήτρια στη Σχολή Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Σάλι Μπλούμφιλντ που έχει αρχίσει εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού για το υγιεινό πλύσιμο των ρούχων.
Μικρόβια και ακάρεα
Παλιά, οι άνθρωποι έπλεναν τα ρούχα βράζοντάς τα στους 100 βαθμούς Κελσίου. Σήμερα, τα πλένουν στους 30 βαθμούς Κελσίου (ενώ απορρυπαντικά διαφημίζονται ότι πλένουν αποτελεσματικά και στους 15 βαθμούς), βάζοντας σε ανησυχία τους ειδικούς οι οποίοι προειδοποιούν για σοβαρές συνέπειες στην υγεία από την εξάπλωση παθογόνων μικροβίων και μυκήτων.
Επίσης οι αλλεργιολόγοι γιατροί προειδοποιούν ότι τα ακάρεα της οικιακής σκόνης που προκαλούν σε άτομα με αλλεργική προδιάθεση ανοσολογικές εκδηλώσεις (όπως άσθμα ή αλλεργική ρινίτιδα) δεν σκοτώνονται στις χαμηλές θερμοκρασίες.

«Τα ακάρεα αρχίζουν να νεκρώνονται μετά τους 35 βαθμούς Κελσίου» τονίζει η αλλεργιολόγος, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αλλεργιολογίας και Κλινικής Ανοσολογίας Καλλιόπη Κόντου - Φίλη.

«Τα σεντόνια, οι μαξιλαροθήκες και οι παπλωματοθήκες πρέπει να πλένονται σε νερό θερμοκρασίας 55 - 60°C, το ίδιο και οι θήκες των μαξιλαριών. Για την προστασία από τις αλλεργίες, ακόμα και οι κουρτίνες πρέπει να είναι από υφάσματα που μπορεί να πλυθούν σε καυτό νερό (60 βαθμούς Κελσίου)».
Στοιχεία από τη διεθνή βιβλιογραφία δείχνουν ότι τα αλλεργιογόνα της οικιακής σκόνης όχι μόνο μειώνονται σε αριθμό στις υψηλές θερμοκρασίες πλυσίματος αλλά γίνονται και λιγότερο ικανά να προκαλέσουν μια ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού.

Μελέτη του Τμήματος Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ στην Αυστραλία, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Journal of Allergy and Clinical Immunology», έδειξε ότι όλα τα ακάρεα σε σεντόνια και μαξιλαροθήκες σκοτώθηκαν σε θερμοκρασία νερού 55 βαθμών Κελσίου ή μεγαλύτερη.

Το πλύσιμο σε πρόγραμμα χαμηλής θερμοκρασίας δεν αφαίρεσε από τα κλινοσκεπάσματα τα περισσότερα ζωντανά ακάρεα, ακόμα και όταν χρησιμοποιούνταν δυνατό απορρυπαντικό.
«Τα μικρόβια και οι ιοί της γρίπης, του AIDS και της ηπατίτιδας πεθαίνουν σε θερμοκρασίες πάνω από 70 βαθμούς Κελσίου (στα νοσοκομεία τα πλένουμε σε θερμοκρασία μεγαλύτερη των 90 βαθμών), γιατί σε μικρότερες αντέχουν» λέει η λοιμωξιολόγος γιατρός, αναπληρώτρια καθηγήτρια Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κυριακή Κανελλακοπούλου.

«Μιλάμε για τα μικρόβια που υπάρχουν στη χλωρίδα του οργανισμού, όπως είναι ο στρεπτόκοκκος και ο σταφυλόκοκκος, τα μικρόβια των ρύπων και τα εντεροπαθογόνα μικρόβια (όπως η σαλμονέλα).Εάν όμως έχει κάποιος μέσα στην οικογένεια μια λοίμωξη (π.χ. μια διάρροια από σαλμονέλα), τα εσώρουχά του θα πρέπει να πλένονται χωριστά σε θερμοκρασίες 90 βαθμών Κελσίου».
Εάν θέλει κάποιος να πλύνει τα ρούχα του στους 40 βαθμούς, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει κι ένα αντιβακτηριακό υποχλωριώδες προϊόν, που θα αντέχει το πλυντήριο.
Τα παιδικά ρούχα
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται το πλύσιμο των βρεφικών και νηπιακών ρούχων, γιατί το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών αυτής της ηλικίας δεν έχει πλήρως αναπτυχθεί και είναι ευάλωτα σε μικρόβια και ιούς.

«Τα ρούχα των παιδιών έως 2-3 ετών θα πρέπει να πλένονται χωριστά από αυτά των ενηλίκων (γιατί μπορεί να μεταφερθούν μικρόβια από τα ρούχα των μεγάλων) και σε θερμοκρασίες 60 βαθμών και άνω» υπογραμμίζει η επίκουρη καθηγήτρια Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Πόπη Αναστασέα - Βλάχου.

«Αυτό είναι απαραίτητο για να πεθάνουν όχι μόνο τα μικρόβια αλλά και τα ακάρεα και οι μύκητες. Από τα μικρόβια, ιδιαίτερα μας ανησυχεί για τα παιδιά ο σταφυλόκοκκος, που είναι επικίνδυνος και είναι δύσκολο να καταπολεμηθεί».
Το απορρυπαντικό για τα παιδικά ρούχα πρέπει να έχει βάση το σαπούνι ενώ δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται λευκαντικά ή άλλες χημικές καθαριστικές ουσίες.

«Τέτοια προϊόντα μπορείτε να χρησιμοποιείτε μόνο στους εφήβους, δηλαδή μετά την ηλικία των 12 ετών» συμβουλεύει η κ. Βλάχου. «Εάν είναι δυνατόν να απλώνετε τα παιδικά ρούχα στον ήλιο να στεγνώσουν – όπως έκαναν οι μανάδες μας – και μετά να τα σιδερώνετε με καυτό σίδερο».
Οι ειδικοί της Κλινικής Μάγιο στις ΗΠΑ συμβουλεύουν ακόμα να πλένετε τα ρούχα που φοράτε στο γυμναστήριο ή κατά την άθληση κάθε φορά μετά τη χρήση τους, χρησιμοποιώντας νερό σε θερμοκρασία τουλάχιστον 40 βαθμών Κελσίου ή μεγαλύτερη, γιατί μελέτες έχουν δείξει ότι αυτά μεταφέρουν πολλά είδη βακτηρίων και μυκήτων.
Τα εσώρουχα
Οι επιστήμονες συνιστούν επίσης να πλένετε τα εσώρουχα χωριστά – και σε πολύ ζεστό νερό – από τα άλλα ρούχα σας (όπως π.χ. τις μπλούζες, τα παντελόνια και τα φορέματα) ή μαζί με τα σεντόνια και τις πετσέτες του μπάνιου, γιατί τα εσώρουχα έχουν συνήθως υψηλό μικροβιακό φορτίο.

Μια μελέτη του βρετανικού συμβουλευτικού οργανισμού Hygiene Audit Systems βρήκε ζωντανά βακτήρια, όπως τον σταφυλόκοκκο και το Ε. coli, στο 83% δειγμάτων εσωρούχων που είχαν πλυθεί στο πλυντήριο σε θερμοκρασίες 40 βαθμών ή χαμηλότερες (στο 89% των δειγμάτων).

«Εάν θέλετε να είστε σίγουροι ότι θα απαλλάξετε τα ρούχα σας από τα εντεροπαθογόνα μικρόβια, να επιστρέψετε στους 60 βαθμούς Κελσίου», συμβουλεύει ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Υγιεινής, καθηγητής Τζον Οξφορντ.
Απαραίτητο είναι επίσης να πλένετε τις πετσέτες της κουζίνας σε υψηλές θερμοκρασίες, γιατί μπορεί να μεταφέρουν μικρόβια από λαχανικά, άψητα κρέατα και πουλερικά.

Τέλος, να μην ξεχνάτε να καθαρίζετε το πλυντήριο τουλάχιστον μία φορά τον μήνα με καυτό νερό – βάζοντας ένα πρόγραμμα στους 90-95 βαθμούς Κελσίου χωρίς ρούχα – ώστε να αποβάλλονται η τυχόν μούχλα, βακτήρια και υπόλοιπα απορρυπαντικών και μαλακτικών προϊόντων.

Αυτό θα πρέπει να το κάνετε ακόμα συχνότερα (λ.χ. κάθε εβδομάδα) εάν χρησιμοποιείτε συνήθως υγρά απορρυπαντικά και προγράμματα με χαμηλές ή μέτριες θερμοκρασίες νερού. Μετά να αφήνετε ανοικτό το πλυντήριο ώσπου να βεβαιωθείτε ότι έχει στεγνώσει τελείως.


Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

 Σχολική Βία - Οι "τρομοκράτες" της αθωότητας

Λέγεται «μπούλιινγκ», από τον αγγλικό όρο bully, που σημαίνει εκφοβίζω. Δεν συναντάται πια μόνο στις αμερικάνικες ταινίες, αλλά και στα νηπιαγωγεία και τα σχολεία της χώρας μας. Μπορεί να είναι το πρόβλημα και του δικού σας παιδιού, γι' αυτό μάθετε τι είναι και πώς θα το αντιμετωπίσετε.
Όταν φτάνουν στα αυτιά σας οι χαρούμενες φωνές των παιδιών, που παίζουν στο προαύλιο του σχολείου, δεν μπορεί παρά να σας πιάνει νοσταλγία και συγκίνηση. Να, που πίσω από αυτή τη μάντρα η αθωότητα ακόμα ζει και βασιλεύει. Κι όμως, γελιέστε. Σπανίζει, πια, ακόμα κι εδώ. Την έχει κάνει προ πολλού πέρα ο «μπούλης», ο παλιός «ψευτονταής», που τρομοκρατεί τα άλλα παιδιά _μπορεί και το δικό σας_, αρκεί να είναι σίγουρος ότι δεν θα του «ξηγηθούν» όπως του πρέπει.
Μη σας φαίνεται παράξενο. Καθημερινά, δεκαπέντε με είκοσι στους εκατό μαθητές _από νήπια έως και έφηβοι_ ταπεινώνονται ή ταπεινώνουν. Δέχονται ή μοιράζουν προσβολές, τρώνε ή δίνουν ξύλο. Κι όσοι μένουν απ' έξω σαν θεατές, αδιαφορούν ή επιδοκιμάζουν, αλλά σπάνια αποδοκιμάζουν.
Μπορεί τα παιδιά μας να μην κουβαλούν στη σάκα τους πιστόλια, όπως αλλού. Γνωρίζουν, όμως, τη βία από νωρίς, συχνά από πρώτο χέρι. Μπούληδες, θα πείτε, υπήρχαν πάντα στα σχολειά. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τα καψόνια τους. Τώρα, όμως, πλήθυναν κι αγρίεψαν λιγάκι παραπάνω.
Ωστόσο, μήπως κι αυτοί χρειάζονται, γιατί έτσι θα μάθουν τα μικρά μας πώς να τα βγάζουν πέρα με τους «νταήδες» στην ενήλικη ζωή τους;
«Η βία δεν είναι προϋπόθεση για να ωριμάσει ένα παιδί», λέει η κ. Δοανίδου. «Όλοι μας, λίγο-πολύ, την έχουμε ζήσει στη διάρκεια της σχολικής μας ζωής. Το θέμα είναι να μη βιώνεται με τέτοια συχνότητα και σοβαρότητα, που να αφήσει κατάλοιπα στην υπόλοιπη ζωή».
Το προφίλ του μπούλη
«Αν κάνετε μαζί της παρέα, θα σας σκίσω τα ρούχα», έλεγαν δυο συμμαθητές μου για μένα. Ήταν ικανοί να το κάνουν, κι έτσι κανείς δε μου μιλούσε. Ένιωθα αποκλεισμένη κι άλλαξα σχολείο», εξομολογείται η Μαίρη, 13 χρονών.
Πουλάει... μαγκιά όπου «τον παίρνει». Ο μπούλης απλά προσποιείται τον δυνατό, γιατί δεν είναι. Ψάχνει τα θύματά του ανάμεσα στους πιο μικρούς και αδύναμους, που μπορεί να τους έχει του χεριού του. Ο κάθε μπούλης έχει το... στυλ του. Άλλος «δρα» μόνος, άλλος με την «κλίκα» του, πότε ασκώντας βία σε ένα παιδί ξεχωριστά και πότε σε περισσότερα ταυτόχρονα. Στήνει το σκηνικό για... την παράσταση όπου και όποτε τον βολεύει: στα διαλείμματα, στην τάξη ή στο δρόμο για το σχολείο. Κι άλλοτε, πάλι, μόνο με μια του απειλή, καταδικάζει παιδιά στην απομόνωση.
Γιατί το κάνει; Οι λόγοι για τους οποίους ο μπούλης απολαμβάνει να τρομοκρατεί και να βασανίζει τα άλλα παιδιά και να αντλεί δύναμη από αυτό του το «κατόρθωμα» είναι ποικίλοι. Οι έρευνες δείχνουν ότι, σε γενικές γραμμές, ένα παιδί διαλέγει το ρόλο του μπούλη επειδή μπορεί να:
· Έχει δεχτεί βία από το περιβάλλον του. Μπορεί να μεγάλωσε τρώγοντας ξύλο και άγριες κατσάδες ακόμα και για... πταίσματα. Μπορεί, επίσης, να τράβηξε τα ίδια που κάνει τώρα στους άλλους από ένα μεγαλύτερο αδελφό του.
· Ζορίστηκε από τις αυστηρές αρχές των γονιών του ή μεγάλωσε κάτω από την... αυθεντία τους.
· Διδάχτηκε από το οικογενειακό του περιβάλλον ότι στη ζωή πρέπει να είσαι σκληρός για να επιβιώσεις και ότι οι συναισθηματισμοί δεν έχουν πέραση.
· Προέρχεται από μια οικογένεια που δεν του έβαλε ποτέ όρια.
· Αισθάνεται ανασφάλεια ή απόρριψη από τους δικούς του.
· Υπήρξε σε μικρότερη ηλικία θύμα μπούληδων, και τώρα παίρνει το αίμα του πίσω.
Αγόρια, αλλά και κορίτσια! Οι μπούληδες είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό... αρσενικού φύλου, όμως τελευταία και τα κορίτσια κάνουν αρκετά αισθητή την παρουσία τους στο... χώρο. Αρχίζουν τη δράση τους από το νηπιαγωγείο, παίρνοντας βίαια τα παιγνίδια των άλλων παιδιών και τη μπουκιά από το στόμα τους, ή μοιράζοντας τσιμπιές και κλοτσιές. Οι... μπούλισσες σηκώνουν σπανιότερα το χέρι τους _συνήθως, μόνο σε άλλα κορίτσια_ και περιορίζονται στο να επαληθεύουν το ρητό «η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει, και κόκκαλα τσακίζει».
Μπούλης για πόσο καιρό; Όλοι αυτοί οι ψευτοπαλληκαράδες των θρανίων, αν δεν ασχοληθεί κανείς μαζί τους σοβαρά, μάλλον θα συνεχίσουν τα «νταηλίκια» τους ανενόχλητοι για αρκετό καιρό, ίσως και αφού ενηλικιωθούν. Οι αποβολές και οι άλλες τιμωρίες που μπορεί να «εισπράξουν» από το σχολείο, αν δεν συνοδεύονται από την κατάλληλη υποστήριξη, όχι μόνο δεν τους συνετίζουν, αλλά τους δίνουν και την αφορμή να καμαρώσουν για τη «μαγκιά» τους. Τις επιδεικνύουν σαν... παράσημα.
«Ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν συμπεριφορά είναι να βοηθηθούν συστηματικά από τους γονείς και το σχολείο», τονίζει η κ. Αγραφιώτη. «Διαφορετικά, δεν θα μάθουν να μπαίνουν στη θέση των άλλων, τους οποίους πληγώνουν».
Άλλωστε, οι έρευνες που έχουν γίνει στο εξωτερικό δείχνουν ότι το ένα τρίτο των μπούληδων που ασκούσαν έντονη βία, αντιμετώπισαν στην ενήλικη ζωή τους προβλήματα με το νόμο.
Το προφίλ του... υποψήφιου θύματος
«Μπα, άμα θέλουν, σου βρίσκουν κουσούρι εκεί που δε φαντάζεσαι», σχολιάζει ο δωδεκάχρονος Γιάννης
Παρατηρήστε ένα παιδί, και θα συμπεράνετε εύκολα αν είναι υποψήφιο θύμα του μπούλη του σχολείου ή αν θα τη γλυτώσει.
Αν, για παράδειγμα, λέει αστεία, είναι η ψυχή της παρέας, μιλάει για τους σταρ της μόδας, παίζει μπάλα, τα πάει καλά στα μαθήματα χωρίς να το παρακάνει, μάλλον δεν κινδυνεύει, ακόμα κι αν φοράει γυαλιά ή σιδεράκια ή έχει παραπανήσια κιλά, «αξεσουάρ» που σε άλλη περίπτωση θα ήταν ιδανικός στόχος για επιθέσεις..
Σίγουρα, όμως, αν το παιδί ξεχωρίζει από την ομάδα γιατί είναι ευαίσθητο, αγχωμένο, δείχνει την ανασφάλειά του, προτιμάει τη ζωγραφική και το διάβασμα από το ποδόσφαιρο και το καράτε, σηκώνει συνέχεια το χέρι του στην τάξη για να πει μάθημα κι έχει συμπάθειες με τους δασκάλους, ή κάνει ό,τι μπορεί για να προσελκύσει την προσοχή, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα δεχθεί τα... βέλη των μπούληδων.
Οι «ψευτοπαλληκαράδες», όμως, δεν... αλιεύουν μόνο θύματα με τις τυπικές «προδιαγραφές», αλλά φροντίζουν να «τσεκάρουν» και τα παιδιά που δεν ξέρουν καλά, για να ζυγίσουν τις ικανότητές τους.Καμμιά φορά, πάντως, η τύχη χαμογελά στα παιδιά που διαθέτουν όλα τα... προσόντα για να γίνουν «θύματα», και γλυτώνουν το μαρτύριο. Αυτό συμβαίνει όταν στην τάξη οι εν δυνάμει μπούληδες μειοψηφούν. Πού να τολμήσουν τότε να τα βάλουν με τόσα... θύματα μαζί;
Το ίδιο τυχερά είναι και τα παιδιά που, μόλις πέφτουν στα νύχια των «νταήδων», βρίσκουν συμπαράσταση από την παρέα τους, η οποία αποδοκιμάζει την επιθετική συμπεριφορά.
Προσοχή στις επιπτώσεις
Στα θύματα.
Συνήθως τα παιδιά που δέχτηκαν βία στο σχολείο, αλλά όχι και βοήθεια από τους ενήλικες, έχουν αργότερα ανασφάλειες, χαμηλή αυτοεκτίμηση και αίσθημα απόρριψης. Ορισμένα εκτονώνονται παίζοντας το ρόλο του μπούλη, αλλά χωρίς να απαλλαγούν από τα προβλήματά τους.
Επίσης, η οδυνηρή δοκιμασία και ο φόβος του παιδιού που είναι στόχος κάποιου μπούλη, έχουν... παρενέργειες όχι μόνο στην ψυχή, αλλά και στο σώμα του. Αν, λοιπόν, το μικρό σας παραπονιέται συχνά για αδιαθεσίες, μη βιαστείτε να αμφισβητήσετε την ειλικρίνειά του, αλλά φροντίστε να το πάτε στον παιδίατρο.
Η κ. Πρωταγόρα, στην έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο ιατρικό περιοδικό «Παιδιατρική», αναφέρει ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί κάποια μορφή βίας στο σχολείο υποφέρουν συχνότερα _σε σχέση με τα συνομήλικά τους_ από πονόκοιλο, πονοκεφάλους, αϋπνία και ενούρηση _ακόμα κι αν πηγαίνουν σε μεγαλύτερες τάξεις_, ενώ αρρωσταίνουν συχνότερα από ιώσεις και αφθώδη στοματίτιδα. Το άγχος τους, επιπλέον, επιδεινώνει και καταστάσεις όπως το άσθμα και το έκζεμα.
Το αποτέλεσμα είναι να έχουν και «ρεκόρ» στις απουσίες λόγω ασθενείας.
Στους θύτες
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, τα βίαια παιδιά αρρωσταίνουν λιγότερο από τα θύματά τους, αλλά περισσότερο από τα υπόλοιπα παιδιά. Όταν μπουν στην εφηβεία, βλάπτουν με τη συμπεριφορά τους και τον ίδιο τους τον εαυτό, γιατί καπνίζουν, πίνουν, οδηγούν μηχανάκια χωρίς κράνος και δεν φοράνε ζώνη στο αυτοκίνητο. Παραπέμπονται, επίσης, σε ψυχιατρικές εξετάσεις συχνότερα από τα άλλα παιδιά.
Τα πρώτα σημάδια του προβλήματος
Δεν είναι, δυστυχώς, λίγα τα παιδιά που δέχονται βία, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, στη σχολική τους ζωή, και μάλιστα από το νηπιαγωγείο. Πολλά από αυτά, όμως, δεν εκμυστηρεύονται το μαρτύριό τους σε κανέναν και υποφέρουν για πολύ καιρό μόνα τους. Ή το εμπιστεύονται σε ένα φίλο ή μια φίλη τους, που ορκίζεται να μην αποκαλύψει το μυστικό, κι έτσι περνάνε όλη τη δοκιμασία μέσα στη σιωπή και εντελώς αβοήθητα.
Πώς θα καταλάβετε, λοιπόν, αν και το δικό σας παιδί είναι ένα από αυτά; Υπάρχουν μερικά συμπτώματα, που θα σας ειδοποιήσουν.
Το παιδί:
· Σταματά να μιλάει για τις δραστηριότητες και τη ζωή του στο σχολείο.
· Φροντίζει να αργήσει το πρωί στο σχολείο ή να χάσει το σχολικό. Επιδιώκει να πάει με άλλους τρόπους και προτιμά να το συνοδεύσετε.
· Επικαλείται αδιαθεσίες (που μπορεί να είναι πραγματικές), όπως πονόκοιλο, στομαχόπονο ή πονοκέφαλο, για να αποφύγει εντελώς το σχολείο.
· Δεν έχει πια φίλους, ή αποκτά ξαφνικά καινούργιους.
· Αρχίζει να μην πηγαίνει καλά με τα μαθήματα.
· Παρουσιάζει μεταπτώσεις στη διάθεσή του ή αντιδρά εκνευρισμένα.
· Εκδηλώνει ξαφνικά επιθετική συμπεριφορά σε μικρότερα αδελφάκια του.
· Δυσκολεύεται να κοιμηθεί ή έχει εφιάλτες.
· Έχει ανορεξία.
· Περπατάει σέρνοντας τα πόδια.
· Αποφεύγει το βλέμμα σας ή κοιτάζει κάτω.
· Έχει σφιγμένους τους ώμους του.
· Βρέχεται τη νύχτα στο κρεβάτι του _ ιδίως σε μικρή ηλικία.
· Χάνει προσωπικά του αντικείμενα ή τα βιβλία, ενώ τα ρούχα ή η τσάντα του έχουν υποστεί καταστροφές.
· Ζητάει περισσότερο χαρτζιλίκι ή λέει συχνά ότι έχει χάσει χρήματα.
· Έχει στο σώμα του μελανιές, γρατζουνιές ή κτυπήματα, που δεν σας εξηγεί πώς έγιναν.
Η άμεση αντίδραση του γονιού
Αν παρατηρήσετε κάποια από αυτά τα σημάδια στο παιδί, δεν θα βιαστείτε, φυσικά, να βγάλετε συμπεράσματα. Χρειάζεται όμως οπωσδήποτε να κουβεντιάσετε μαζί του, για να ανακαλύψετε τι το απασχολεί. Κι αν τελικά οι υποψίες σας επιβεβαιωθούν, θα φροντίσετε να το στηρίξετε με κάθε τρόπο.
Βοηθήστε το να βγάλει από μέσα του ευκολότερα το μυστικό που το βαραίνει, χωρίς να το ρωτήσετε ευθέως τι του συμβαίνει. Θα εκμαιεύσετε την αλήθεια έμμεσα, δίνοντάς του την ευκαιρία να σας μιλήσει. Μπορείτε να του πείτε: «Πώς ήταν σήμερα η μέρα σου στο σχολείο;»
Όταν καταλάβει ότι το ακούτε με σοβαρότητα και προσοχή και ότι το ενδιαφέρον σας είναι γνήσιο, σιγά-σιγά θα σας ανοίξει την καρδιά του. Μην ξεχνάτε ότι πάνω απ' όλα ντρέπεται να μιλήσει για κάτι που το εισπράττει όχι μόνο σαν σωματικό πόνο, αλλά και σαν προσβολή, ταπείνωση και ήττα. Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό να νιώσει ότι αναγνωρίζετε τα συναισθήματα φόβου, οργής και ντροπής που μπορεί να το κατακλύζουν, αλλά και ότι το πιστεύετε και το αποδέχεστε.
Ίσως, λοιπόν, σας απαντήσει ότι η μέρα του στο σχολείο δεν ήταν πολύ ευχάριστη. Θα έχετε έτσι την αφορμή να συνεχίσετε, ώσπου να σας αποκαλύψει τι το βασανίζει. «Θα ήταν πολύ δύσκολο για σένα», θα σχολιάσετε τότε. «Ποιο παιδί σου έκανε τόσο δύσκολη τη μέρα;»
Προσπαθήστε να μη σας πιάσει η αδημονία και πιέσετε το παιδί να σας περιγράψει με την πρώτη και με λεπτομέρειες όλα αυτά που τραβάει από τον τύραννό του. Θα οπλιστείτε με υπομονή _ γιατί οι εξομολογήσεις του μπορεί να έρχονται με... δόσεις. Στο τέλος, όμως, το πρόβλημα θα βγει στην επιφάνεια.
Ο ρόλος σας τότε είναι να το στηρίξετε όσο μπορείτε, μια και, χωρίς να έχει φταίξει σε τίποτα, υποφέρει με πολλούς τρόπους. Αυτό θα το καταφέρετε αν διατηρήσετε την ψυχραιμία σας, γιατί είναι φυσικό να αισθανθείτε κι εσείς θυμό, ντροπή ή αποτυχία.
Το παιδί σας έχει την ανάγκη σας. Δεν είναι μόνο ο φόβος του για τους εξευτελισμούς που το περιμένουν καθημερινά, και η καταβαραθρωμένη του αυτοεκτίμηση. Το πιθανότερο είναι ότι έχει κι ενοχές. Μπορεί, δηλαδή, να ρίχνει το φταίξιμο πάνω του για τις κοροϊδίες ή τη βία που δέχεται, επειδή πιστεύει ότι έχει κάποια αδυναμία ή ένα κουσούρι, άξιο της περιφρόνησης των άλλων. Τα βάζει όμως με τον εαυτό του και επειδή δεν τολμά να «καθαρίσει» μόνο του και να κόψει τον «τσαμπουκά» του μπούλη μια για πάντα.
Εσείς, πάντως, μπορείτε να κάνετε τα εξής:
· Να το ξαλαφρώσετε από τις ενοχές που αισθάνεται. Θα του εξηγήσετε ότι ο καθένας μπορεί να γίνει _και γίνεται κάποια στιγμή_ θύμα των μπούληδων.
· Να του τονώσετε την αυτοπεποίθηση. Αν, για παράδειγμα, έχει μπει στο μάτι άλλων παιδιών επειδή προτιμά να ζωγραφίζει αντί να παίζει μπάλα, θα του πείτε πόσο καμαρώνετε γι' αυτό του το ταλέντο.
· Να του δώσετε να καταλάβει ότι, φυσικά, δεν είναι δυνατόν να τα βγάζει πέρα μόνο του όταν κάποιο δυνατότερο ή μεγαλύτερο παιδί το χτυπάει ή το κοροϊδεύει.
· Απομυθοποιήστε τον εχθρό του και βοηθήστε το μικρό σας αγοράκι ή κοριτσάκι να τον δει με τις αδυναμίες του. «Δε φταις εσύ, που ξεσπά ο μπούλης πάνω σου», θα του πείτε. Εξηγήστε του ότι το πρόβλημα στην πραγματικότητα το έχει ο «εχθρός» του, επειδή δεν νιώθει καλά με τον εαυτό του. Προσπαθεί, λοιπόν, με άσχημο τρόπο να υποβαθμίσει τους άλλους για να φανεί σπουδαίος, πουλώντας «νταηλίκι» όπου και όποτε τον παίρνει. Κι όπως είναι δειλός, δεν τα βάζει ποτέ με τους χειροδύναμους και τους μεγαλύτερους. Το παιδί σας δεν θα αποδεχτεί εύκολα την άποψή σας, αλλά καλό είναι να την ακούσει, γιατί θα απαλλάξει έτσι ευκολότερα τον εαυτό του από το φταίξιμο.
· Προσπαθήστε να το πείσετε ότι, παρ' όλο που όλοι μας αποζητούμε την αποδοχή όλων, δεν είναι δυνατόν να την έχουμε πάντα. Πολλές φορές την κερδίζουμε σιγά-σιγά. Βοηθήστε το να ξεκαθαρίσει μέσα του για ποια προτερήματα και ικανότητές του επιθυμεί να το αποδέχονται οι άλλοι. Αν στόχος του, για παράδειγμα, είναι να μπει στο πολυτεχνείο και όχι να γίνει ποδοσφαιριστής, τότε δεν πρέπει να στεναχωριέται αν τα άλλα παιδιά τον αποκλείουν από την ομάδα.
· Να του απαλύνετε τη λύπη, αν σας πει ότι οι φίλοι του το «πρόδωσαν» και συντάχτηκαν με τον μπούλη. Να το βοηθήσετε, δηλαδή, να καταλάβει ότι η στάση τους οφείλεται στο φόβο τους μήπως κι εκείνοι γίνουν θύματά του, κι ότι δεν έχει να κάνει με το ίδιο.
Τι δεν πρέπει να του πείτε
Μέσα στην αγωνία σας να καθησυχάσετε το παιδί, μπορεί να ξεστομίσετε φράσεις που κάθε άλλο παρά θα το στηρίξουν. Αντίθετα, θα το γεμίσουν με ενοχές και θα το κάνουν να νιώσει απροστάτευτο. Μην πείτε, λοιπόν:
· «Έπρεπε να τον σπρώξεις κι εσύ» ή, «Γιατί δεν τον χτύπησες;» ή, «Να του συμπεριφερόσουν με τον ίδιο τρόπο. Νόμιζα ότι είσαι δυνατός».
· «Εγώ στην ηλικία σου δεν άφηνα κανένα να με πειράξει».
· «Αυτά πάντα γίνονταν. Θα το ξεπεράσεις. Θα μάθεις σιγά-σιγά».
· «Νομίζω ότι υπερβάλλεις. Γιατί να σε κοροϊδεύουν; Αστεία το κάνουν».
· «Αφού σε κοροϊδεύουν που είσαι χοντρή, κόψε τις σοκολάτες, για να αδυνατίσεις».
· «Δεν περίμενα από σένα να επιτρέπεις να σε ρεζιλεύουν».
· «Τα θες και τα παθαίνεις, γιατί είσαι πολύ μαλακός με τους άλλους. Στη ζωή πρέπει να είσαι σκληρός».
Συνεργασία με τους δασκάλους
Μη φαντάζεστε ότι θα βοηθήσετε το παιδί σας χωρίς τη συνεργασία του σχολείου. Μη σκεφτείτε, δηλαδή, να «καθαρίσετε» μόνοι σας και να επικοινωνήσετε _και μάλιστα «εν βρασμώ ψυχής»_ με τον μπούλη του παιδιού σας ή με τους γονείς του. Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο δεν θα λύσετε το πρόβλημα, αλλά θα κάνετε τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Έχει, εξάλλου, διαπιστωθεί ότι σε χώρες όπως τη Νορβηγία και την Αγγλία, όπου τα σχολεία εφαρμόζουν -με τη συνεργασία των γονιών- μια πολιτική ενάντια στη βία, τα κρούσματα βίας μειώθηκαν μέσα σε δυο χρόνια κατά 50%.
Γι' αυτό, χρειάζεται να ενημερώσετε οπωσδήποτε το σχολείο. Οι δάσκαλοι θα επιδιώξουν συζητήσεις στην τάξη σχετικά με το θέμα, για να ευαισθητοποιηθούν όλοι οι συμμαθητές του παιδιού σας. Παράλληλα, βέβαια, θα φροντίσουν να βοηθήσουν και τους μπούληδες. Με το διάλογο και, στην ανάγκη, τις κυρώσεις, θα τους προσφέρουν τις ευκαιρίες να μάθουν κοινωνικά αποδεκτούς τρόπους για να επικοινωνούν με τους άλλους.
e-paideia.net/R35248

 

 

+++++++++++++++

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Η σωστή και ασφαλής στάση του σώματός μας όταν εργαζόμαστε 
με τον  Ηλεκτρονικό Υπολογιστή στο σπίτι μας,

με το laptop οπουδήποτε,

καθώς επίσης και η σωστή χρήση του κινητού τηλεφώνου.

Δεν θέλουμε να διαφημίσουμε την γνωστή εταιρεία κινητής τηλεφωνίας αλλά πραγματικά είναι θαυμάσια εργασία, γι αυτό και την αναδημοσιεύουμε για ενημέρωση και προφύλαξη μικρών και μεγάλων.













~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν οι νέοι
 
Οι νέοι εργαζόμενοι διατρέχουν κινδύνους που οφείλονται σε πολλούς λόγους. Αλλά όλοι αφορούν πράγματα για τα οποία
μπορούμε να κάνουμε κάτι
. Εργοδότες, εκπαιδευτές, επαγγελματίες στον τομέα της υγείας και ασφάλειας, υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι ίδιοι οι νέοι εργαζόμενοι είμαστε όλοι υπεύθυνοι για την προστασία της ασφάλειας και της υγείας των νέων.

Οι ακριβείς κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν εξαρτώνται από το είδος της εργασίας που εκτελούν. Μεταξύ των συνηθέστερων κινδύνων περιλαμβάνονται τα εξής:

ολισθήματα και σκοντάμματα

επικίνδυνος εξοπλισμός
ανύψωση φορτίων
γρήγορη, επαναλαμβανόμενη εργασία
εργασία σε επίπονες στάσεις
θόρυβος και δονήσεις
έκθεση σε χημικές ουσίες, ακτινοβολία, ακραίες συνθήκες θερμότητας ή ψύχους
στρες
έκθεση σε εκδηλώσεις βίας από τρίτους.





πηγή:http://osha.europa.eu




 

Κάποια θέματα ασφάλειας σε κινούμενα σχέδια ώστε  να κατανοηθούν καλύτερα απο τα παιδιά. 




Ο Napo και οι επικίνδυνες χημικές ουσίες


Ο Napo στο… «Οι πνεύμονες στην εργασία»


Ο NAPO ΚΑΙ Η ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ







Εργασία σε ύψος



Σχέδιο ασφαλείας
 








~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
του Ιωάννη Κοντολάτη, ορθοπαιδικού χειρούργου

 Τι χρειάζεται να γνωρίζω για την ασφαλή χρήση σχολικής τσάντας

Οι σχολικές τσάντες είναι ο πιο πρακτικός και διαδεδομένος τρόπος μεταφοράς των απαραίτητων εφοδίων για ένα μαθητή στο σχολείο. Όταν χρησιμοποιούνται σωστά επιτελούν το σκοπό τους κατανέμοντας το βάρος σε μερικούς από τους δυνατότερους μυς του ανθρώπινου σώματος .
Όταν όμως οι τσάντες είναι πολύ βαριές ή δεν μεταφέρονται σωστά μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στα παιδιά όπως τραυματισμό μυών και αρθρώσεων, πόνο στον αυχένα την πλάτη και τους ώμους και προβλήματα στάσης σώματος. Ακολουθούν μερικές οδηγίες που ελπίζω να βοηθήσουν στην ασφαλή χρήση των σχολικών τσαντών/σακιδίων.
ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΤΣΑΝΤΑΣ
Να έχει ευρέα και με μαλακή επικάλυψη λουριά ώμου— Τα στενά λουριά μπορεί να βυθίζονται στους ώμους προκαλώντας πόνο και περιορισμό της κυκλοφορίας του αίματος
Να έχει δύο λουριά ώμου — Τα σακίδια/τσάντες με ένα λουρί που φέρεται κατά μήκος ή διαγωνίως του σώματος δεν κατανέμουν ομοιόμορφα το βάρος στο σώμα
Να υπάρχει επικάλυψη/γέμισμα στα σημεία επαφής με την πλάτη του παιδιού — Η επικάλυψη προστατεύει από αιχμηρές άκρες αντικειμένων που μεταφέρονται μέσα στο σακίδιο/τσάντα αυξάνοντας την άνεση μεταφοράς.
Λουρί μέσης— Η ύπαρξη λουριού μέσης επιτρέπει πιο ομοιόμορφη κατανομή φορτίου.
Μικρό βάρος —Το ίδιο το σακίδιο/τσάντα δεν πρέπει να προκαλεί σημαντική επιβάρυνση στο φορτίο που πρέπει να σηκώσει το παιδί.
Κυλιόμενο σακίδιο/τσάντα — Αυτού του είδους τα σακίδια μπορεί να είναι μια καλή επιλογή για μαθητές που πρέπει να μεταφέρουν σημαντικό φορτίο. Αλλά θυμηθείτε ότι και αυτού του τύπου τα σακίδια θα πρέπει να τα σηκώσει ο μαθητής στις σκάλες, με το μηχανισμό κύλισης να προσθέτει στο συνολικό βάρος και ότι η κύλιση τους στην πραγματικότητα των ελληνικών πεζοδρομίων μπορεί να αποδειχτεί σημαντική πρόκληση για το παιδί.
Για αποφυγή τραυματισμού με τη χρήση-μεταφορά της σχολικής τσάντας κάντε τα ακόλουθα:
Πάντα να χρησιμοποιείτε και τα δύο λουριά ώμου. Τα ο κρέμασμά του σακιδίου από τη μία πλευρά προκαλεί ανομοιομερή φόρτιση των μυών της πλάτης προκαλώντας μυική καταπόνηση και αντισταθμιστική κύρτωση της σπονδυλικής στήλης.
Τα λουριά πρέπει να έχουν την κατάλληλη τάση ώστε το σακίδιο να βρίσκεται κοντά στο σώμα και περί τα 5-6 εκατοστά πάνω από τη μέση.
Μην παραφορτώνετε το σακίδιο/τσάντα. Το βάρος του γεμάτου σακιδίου/τσάντας δεν θα πρέπει ποτέ να υπερβαίνει το 10 με 20 % του συνολικού βάρους του μαθητή.
Χρησιμοποιείστε όλες τις θήκες της τσάντας. Τοποθετείστε τα βαρύτερα αντικείμενα στις θήκες κοντύτερα στην πλάτη και το κέντρο βάρους σώματος.
Σκεφθείτε και συζητείστε με το σύλλογο γονέων και τους δασκάλους τη χρήση ασφαλιζόμενων ερμαρίων ώστε να μπορούν τα παιδία να μην κουβαλάνε όλα τα βιβλία για το μάθημα της ημέρας (διπλά βιβλία στο ερμάριο και το σπίτι) ή μεταφορά σε φωτοτυπίες της ύλης της ημέρας ώστε να μην είναι απαραίτητη η μεταφορά ογκωδών συγγραμμάτων.
Μάθετε το παιδί να μην σκύβει με κάμψη της μέσης του όταν είναι φορτωμένο αλλά να κάμπτει τα γόνατα του
Μάθετε στο παιδί απλές ασκήσεις ενδυνάμωσης ραχιαίων μυών κατά προτίμηση εντάσσοντας τες στο καθημερινό τους παιχνίδι.
Ενθαρρύνεται το παιδί να σας ενημερώσει για ενδεχόμενο πόνο στη μέση/πλάτη
ΦΑΡΔΙΑ ΛΟΥΡΙΑ                      ΜΙΚΡΟ ΒΑΡΟΣ ΟΧΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ 10-20% ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
_1 ΣΩΣΤΟ
ΤΑ ΛΟΥΡΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΩΜΟΥΣ
_2
ΛΑΘΟΣ
ΧΑΜΗΛΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΑΚΙΔΙΟΥ ΜΕ ΚΥΡΤΩΣΗ ΤΩΝ ΩΜΩΝ
_3
ΠΑΡΑΦΟΡΤΩΜΕΝΟ ΣΑΚΙΔΙΟ
ΛΑΘΟΣ

πηγή : http://www.orthopaedic-surgery.gr